Od samego rana dzielnie maszerowaliśmy ze śpiewem i modlitwą na ustach. Po przejściu 33 km dotarliśmy do Mokrego, gdzie nocowaliśmy. W sobotę już o godz. 11 osiągnęliśmy cel.
Taki niecodzienny wysiłek owocuje w ból i zmęczenie, ale jestem pewna że nikt nie pożałował że poszedł. Nie rozumiesz?
- Za rok pójdź razem z nami!;)
Dla tak wielkiej radości w sercu te wszelkie niewygody związane z pielgrzymowaniem nie mają najmniejszego znaczenia. Bo przecież prawdziwe piękno to owoc wysiłku i poświęcenia;)
~~ania~~
2 komentarze:
już nie mogę się doczekać nastepnej :))
banda buraczków:P
Prześlij komentarz